باورهای مخرب تربیت کودک چیست؟ بعضی از باورها در زمینه تربیت کودکان می تواند بسیار مخرب بوده و باعث بروز مشکلات در روابط والدین و کودکان شود. تعدادی از والدین فکر می کنند کودک رفتار نامناسب را فقط به این جهت انجام می دهد که آنها را اذیت کند. با این تفکر کودک مقصر شناخته می شود و باعث بروز یک خشم شدید از طرف پدر و مادر می گردد. در این مقاله به برخی از آنها اشاره می گردد.
باورهای مخرب تربیت کودک
والدین بعضی از رفتارهای نامناسب کودک را موقتی و زودگذر می دانند و در نتیجه آنها را از برخورد سریع با آن رفتار غلط باز می دارد و زمانی در صدد تغییر
رفتار بر می آیند که شدید و طولانی مدت شده و در نتیجه کنترل آن نیز مشکل تر شده است.
همه این مشکلات به خاطر من است. این جمله ای است که ممکن است والدین در زمان بروز یک رفتار اشتباه از جانب فرزند به ذهنشان خطور کند. در اینجا
والدین خود را مقصر می دانند و در نتیجه احساس گناه و افسردگی و اضطراب پیدا می کنند. این حالات تحمل آنان را کم کرده و باعث بروز واکنش های عصبی شدیدتری می شود.
توقع زیاد از کودک داشتن
بسیاری از والدین انتظارات غیر واقع بینانه ای از کودک خود دارند که با سطح رشد کودک متناسب نیست. این والدین کودکان را بالغین کوچکی می دانند که
همه تواناییهای بالغین را دارا هستند. برای مثال: کودک ۲ ساله بتواند به خوبی و با تمیزی کامل با قاشق و چنگال غذای خود را بخورد و یا کودک زیر ۶ سال بتواند، ساعت ها پیاده روی و خرید کردن با پدر و مادر را تحمل کند یا قادر باشد ساعت ها در میهمانی مرتب و ساکت بنشیند. هیچکدام از این انتظارات با سطح رشد کودک هماهنگی ندارد.
بعضی از والدین توقع زیادی از کودکان خود دارند. یعنی دوست دارند که کودکانشان عالی و کامل باشند. در این صورت است که با دیدن بعضی از رفتارهای
کودک که حتی می تواند متناسب با سن او باشد، بر افروخته و عصبانی می شوند. بعضی از والدین فکر می کنند خود کودک بتدریج و به مرور زمان و به طور خودکار (بدون آموزش و تمرین) مهارت های لازم را کسب می کند. باید توجه داشت که ممکن است بعضی از یادگیری ها بدون آموزش و از طریق مشاهده صورت گیرد. ولی بیشتر مهارت ها نیاز به آموزش فعال، تمرین و صرف وقت از سوی والدین و کودک دارند.
