شاید شما با شنیدن کلمه بیش فعال یاد کودک پر جنب و جوش فامیل بیفتید. اما لزوما هر جنب و جوشی نشانه از بیش فعالی کودک نیست. بیش فعالی در کودکان چگونه است؟ زمانی که کودک بیش فعال دارای میزان فعالیت بالا و تمرکز پائین است. نمی تواند در آموزش، یادگیری و کسب مهارت های مختلف موفق شود.
بیش فعالی در کودکان چگونه است؟
قسمت عمده درک کودکان از دنیا و شکل گیری شخصیت آن ها تا ۷ سالگی اتفاق می افتد. اختلال ها مانند سدی جلو ورودی های محیط قرار می گیرند و دریافت کودک از دنیای اطرافش را به حداقل می رسانند. نشانه های پرتکرار زیر: قطع کردن فعالیت دیگران، ناآرامی، یکجا نمینشینند و دائم در حرکتن، انجام بازی های پر سر و صدا، عدم تمرکز، پرهیز از کارهایی که به تلاش ذهنی نیاز هست و…. که البته تشخیصش بر عهده روانشناس کودک است.
همه ما کودکانی را دیده‌ایم که بی‌قرار بوده و توانایی آرام نشستن در یک مکان مشخص را ندارند. پاسخ‌هایی که از مغز این افراد به اندام‌های مختلف بدن می‌رسد. حرکات، رفتار و گفتار آنها را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. همه ما نام هورمون آدرنالین را برای یک بار شنیده‌ایم. این هورمون برای اثرگذاری بهینه به اندازه مشخصی در مغز انسان ترشح می‌شود. اما این موضوع برای افرادی که درگیر اختلال بیش فعالی هستند. کمی متفاوت است. کودکان که به بیش فعالی مبتلا هستند. میزان کمتری از هورمون آدرنالین را دریافت می‌کنند. بیش فعالی در کودکان باعث می‌شود تا آنها توانایی خود برای بی‌حرکت نشستن یا ایستادن را از دست بدهند. به صورت مداوم در حال حرکت دادن بدن خود و فعالیت باشند.
علایم بیش فعالی در پیش دبستان
از علائم بیش فعالی در دوره پیش دبستان خبر داری؟ کودک در این مقطع سنی به شدت بی قرار است. نمی تونه در جایی آرام بگیره. حتی توانایی آرام نشستن بر روی صندلی به مدت ۲۰ دقیقه هم نداره. در کارهای ظریف مانند بستن بند کفش و دکمه لباس با مشکل مواجه است. متاسفانه این رفتارها باعث ایجاد مشکلات برای کودک در محیط منزل. مدرسه و ارتباط با دوستان میشه. افسردگی، اضطراب و عدم اعتماد به نفس در بیشتر کودکان دچار اختلال بیش فعالی دیده می شود.
یکی از ویژگی های کودک بیش فعال بی دقت و بی توجه بودن است. کودک نمی تواند روی تکلیفی که به او می دهند تمرکز داشته باشد. اکثر کودکان دچار بیش فعالی در دقت و توجه کردن دچار مشکل هستند. توجه زیاد به جزئیات ندارند. بر بازی ها و کارهای مدرسه نمی توانند تمرکز داشته باشند. کارهای مدرسه و فعالیت های روزانه خود را در منزل تا آخر دنبال نمی کنند. آنها را به پایان نمی رسانند. نمی توانند یک وظیفه یا تکلیف را تمام و کمال انجام دهند. اسباب بازی ها و کتاب هایشان را اغلب گم می کنند.
