روش حرف زدن با کودک و برخورد والدین با کودک در رشد شناختی و هیجانی کودکان تاثیر بسیاری دارد. در زیر چهار نمونه از شیوه‌های درست صحبت کردن و برخورد با کودک را بیان می کنیم.
روش حرف زدن با کودک
خودت تصمیم بگیر.
اینگونه به کودک یاد می دهیم که مسئولیت کارش را خود برعهده دارد. هر تصمیمی که بگیرد باید منتظر عواقب بد یا خوبش باشد.
دوستت دارم ولی این کار تو را نمی‌پسندم.
کار درست و نادرست، را به صورت واضح برای کودک مشخص کنید. یعنی به او بیاموزید ما کار درست و کار نادرست داریم. نه بچه‌ی خوب و بچه‌ی بد.
مشکل من را حل کنید.
اگر کودک رفتاری دارد که باعث رنجش شما می‌شود. به او بگویید که دچار مشکل شده‌اید. از او بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند.
احساس تو را درک می‌کنم.
وقتی کودک عصبانی است و مثلا می‌گوید از تو متنفرم یا خیلی بد.، با شنیدن این پاسخ از سمت شما، از شدت عصبانیت اش کم می شود. می‌توانید با هم به حل مسئله بپردازید.
راههای برقراری ارتباط با کودک چیست؟
اگر نمی توانید با کودکتان به راحتی ارتباط برقرار کنید. او با شما سخن نمی گوید. اگر از دست لجبازیهایش خسته شده اید. این موارد را در نظر داشته باشید.
علاقه مندانه موضوع و مشکلاتش را دنبال کنید.
اگر شما مشکلات کودکتان را کوچک و بی ارزش بشمارید. قطعاً از گفتن مشکلاتش خودداری می کند. یا به بد خلقی و لجبازی مبادرت می ورزد. در برخورد و ارتباط گفتاری با کودک اشتیاق نشان دهید. هر چند لحظه از کلمات حق با توست. راست می گویی استفاده کنید. از او بخواهید که عقاید خود را راجع به مشکل پیش آمده به شما بگوید. آن را از ابعاد مختلف برایتان توضیح دهد. صبور باشید. بدانید که او یک کودک است و نمی تواند مثل شما سریع کلمات لازم را به کار برد.
روش حرف زدن با کودک
کودکان با رفتارهایشان پیامهایی به ما می رسانند. مثل درهم کردن انگشتان هنگام صحبت کردن. موقع نگرانی ناخن جویدن. اخم کردن، مشت کردن انگشتان هنگام عصبانیت، یا ژستهای کودکانه. آنان هر چند با ما به روشنی سخن نمی گویند. ولی با حرکات خود به صورت غیرکلامی با ما حرف می زنند. از سوالهای بسته و امری استفاده نکنید. کودک را با تمام وجود درک کنید. چیزهایی که کودک شاکی و احساس نارضایتی می کند. بالعکس چیزهایی که کودک را شاد می کند. احساس خرسندی را در کودک به وجود می آورد جدی بگیرید. گفتگو را در زمان مناسب انجام دهید. به سادگی و با زبان کودک حرف بزنید. از کلمات سخت و غیرقابل فهم کودک استفاده نکنید.
ارتباز نادرست نوعی تنبیه است.
ما به والدین این هشدار را می دهیم که فقط تنبیه جسمانی آزار به حساب نیاید. بلکه ارتباط نادرست در گفتگوهایمان با کودک و نادیده گرفتن غیرعمدی وجود وی بزرگترین آزار و بدترین پیامدهای روحی را برای کودک در اینده دارد. این باعث می شود که نسلی مضطرب، بدون اعتماد به نفس با احساس حقارت در برخوردهای اجتماعی و بین فردی تربیت کنیم. از همه مهمتر بتدریح چرخه ناقصی به وجود می آید. که نسل در نسل روان کودکان و والدین آینده را تهدید می کند.
