اثرات بازی مستقل چیست؟ بازی مستقل و بدون ساختار برای پرورش خلاقیت، حل مسئله و استقلال بسیار مهم است. با این حال، بیشتر کودکان پیش دبستانی همچنان به مشارکت والدین در طول زمان بازی بدون ساختار نیاز دارند.
اثرات بازی مستقل چیست؟
به کودک پیش دبستانی خود انواع مواد هنری (مداد رنگی، نشانگر، گچ، رنگ انگشت)، مصالح ساختمانی (بلوک، کاشی مگنا، لگو) یا وسایل بازی خیالی را به او پیشنهاد دهید و به او اجازه دهید کاردستی یا بازی خود را بسازد. شما همچنین می توانید موادی را که اصلاً اسباب بازی نیستند نیز بگنجانید. مواد و وسایل قابل بازیافت مجدد، مانند رول های دستمال کاغذی، قوطی های قهوه و جعبه های غلات را می توان به روش های بی پایان مورد استفاده قرار داد. رول دستمال کاغذی می تواند تلسکوپ، لوله، ماشین، هواپیما، عصای جادویی باشد. جعبه غلات می تواند انباری برای حیوانات، بلوک ساختمانی یا سنگ پله باشد.
کودک را زیر نظر داشته باشید
کودک خود را مشاهده کنید و متوجه شوید که به چه چیزی جذب می شود. ممکن است یک کودک به چیدن و ساخت و ساز علاقه داشته باشد. در حالی که کودک دیگر بخواهد وانمود کند. از این مشاهدات برای هدایت و گسترش بازی آنها استفاده کنید. اگر به نظر می‌رسند که گیر کرده‌اند یا گیج شده‌اند، می‌توانید راه‌حلی را الگوبرداری کنید. یا درباره اقدامات آنها نظر دهید و سپس آنها را تشویق کنید که خودشان دوباره تلاش کنند.
دخالت نکنید.
در حین تماشا، سعی کنید مداخله نکنید. ممکن است در مورد کاری که انجام می دهند اظهار نظر کنید و تلاش های آنها را تحسین کنید، اما کار را برای آنها انجام ندهید. به عنوان مثال، اگر آنها قوطی ها را روی هم می چینند، می توانید نظر دهید: «وای. می بینم که داری قوطی ها را روی هم می چینی. داری یک برج بلند درست می کنی.» همانطور که کودک شما بیشتر بازی می کند، شما می توانید کمتر بازی کنید. شما می توانید پیشنهادات خود را ارائه دهید یا نحوه استفاده از مواد را به روش های مختلف مدل سازی کنید یا حتی مواد جدیدی را معرفی کنید. این به گسترش بازی کمک می کند و با گذشت زمان، کودک شما می تواند برای مدت طولانی تری به تنهایی بازی کند.
