احساس حقارت چگونه شکل میگیرد؟ نباید از انسان بیش از آنچه در توانایی اوست، انتظار داشت در غیر این صورت همواره محکوم به قبول این فکر است که هیچ گاه نتیجه رضایت بخشی بدست نیاورده و از کوشش خود حاصلی بر نگرفته است. مهم تر آنکه احساس می کنند، تنها دیگران راضی نمی نماید. بلکه رضایت خاطر خود را نیز فراهم نیاورده است. در نتیجه هر بار عمیق تر از پیش این مساله در ذهن وی ریشه می دواند که از سطح و تراز عادی و طبیعی پایین تر است .
احساس حقارت چگونه شکل میگیرد؟
مساله اکثر پدران و مادران خود خواه و مغرور که می خواهند حتماً فرزند آنان در شمار نوابغ باشد. مرتباً او را با سایر افراد خانواده و یا فرزندان همسایه و یا دوستان درخشانتر او مقایسه می کنند. او را در عذاب سرزنشی می گذارند که چرا همسان و همتراز آنان نیست. گاهی برادران و خواهران بزرگتر،خواهر یا برادر کوچک خود را دائماً به چه می پندارند. آنان را هیچ می شمارند و خصوصاً اگر با استعداد تر باشند آن وقت بر اساس یک نوع حسادت نا آگاهانه دائماً ایشان را تحقیر می کنند .
علل ایجادکننده احساس حقارت
محیط :
عامل اصلی که موجب احساس حقارت می شود، محیط خانواده است. مقایسه های نادرست، فرزندان بزرگ را بچه پنداشتن، تحقیر کردن، دامن زدن به رقابت ها، زیاده از حد از فرزند خواستن و از سویی دیگر نازپروردگی. همگی از عواملی هستند که موجب ایجاد احساس خود کهتری می شوند.
احساس حقارت چگونه شکل میگیرد؟
در مرحله اول محیط خانوادگی غالباً نقش مساعدی ایفا می نماید. احساس کهتری را که در بدو امری عادی است. محیط به طرز نامطلوبی تند وتیز می کند . همچنین اگر به فردی در آغاز زندگی این فرصت داده شود که در موقعیت های بسیار آسانی مرتباً غوطه ور گردد. این حالت نیز بر خلاف انتظار وی را به سوی کهتری هدایت می کند . زیرا آنچه که احساس اعتمادی که بدین ترتیب بدست آورده است. در برابر موقعیت های جدید متزلزل شود. آن وقت احساس می کند که تا آن زمان در اشتباه به سر می برده و دریچه چشم او بر روی حقایق گشوده می شود.
بدین دلیل و به دلایلی نظیر آن، کودکانی که در خانه عزیز دردانه اند و پدر و مادر پروانه وار به دور آنان می چرخند. غالباً با احساس کهتری رو به رو می شوند. زیرا پس از بهشتی که در آن سرمست بسر برده اند. اولین روز مدرسه برای آنان آغاز مصیبت بزرگی است. انگار از بهشت به دوزخ قدم گذاشته اند. در واقع اینها در اولین برخورد با محیط خارج از خانواده چون نمی توانند به توقعات محیط جدید پاسخ دهند و خویش را سازگار نمایند، احساس کهتری می کنند.
نقص واقعی بدنی یا روانی :
کودکانی که نقایص جسمانی و بدنی دارند و از معلولیت ها در رنج می باشند. مورد ناراحتی والدین و تحقیر همکلاسان و دوستان واقع می شوند. که می تواند به احساس حقارت بدنی یا روانی منجر شود. یک نقص عضو ممکن است بسیار ناچیز باشد. اما چگونگی برداشت و اهمیت دادن به آن برای طفل مهم است .
محرومیت از محبت و به خود رها شدگی :
به خود رها شدگی و محرومیت بیانگر اهمیت و نقش عامل نخستین (محیط) است. مادر باید در برداشت عاطفی کودک، به عنوان پشتوانه امنیت خاطر و جلب اعتماد قرار گیرد. از محبت مادرانی که جوانه احساس همبستگی و تعاون بارور می شود .
احساس حقارت کاملا طبیعی است. انسان بودن یعنی احساس حقارت داشتن. احساسی که بصورت ثابت و فعال فرد را بسوی کمال و شدن بر می انگیزد . نکته غیر طبیعی و نابهنجار تبدیل احساس حقارت به عقده حقارت می باشد. بدین معنا که فرد برای رفع نقص ها، ضعف ها و کاهش احساس حقارت اش به جستجوی جبران نا توانی ها و نقص ها برآید. که در اکثر موارد راه های غیر سالم و بعضا ضد اجتماعی را بر می انگیزد.
