اضطراب جدایی و علت آن چیست؟ اضطراب جدایی مرحله ای طبیعی از رشد عاطفی کودک است. زمانی شروع می شود که کودکان کم کم تشخیص میدهند که افراد و اشیا حتی زمانی که حضور ندارند. همچنان وجود دارند که این مفهوم را «اصل پایداری شیء» می نامند.
اضطراب جدایی و علت آن
اگر از دیدگاه علم تکامل به اضطراب جدایی نگاه کنید نیز منطقی است. زیرا یک کودک بی دفاع به طور طبیعی از جدا شدن از کسی که از او مراقبت و محافظت میکند ناراحت و آشفته می شود. از بسیاری جهات رویکردهایی که به کودکان و اضطراب وجود دارد مبتنی بر فرهنگ است. کشورهای غربی تمایل دارند که از همان سن پایین روی استقلال کودک تأکید کنند. اما در بسیاری از دیگر فرهنگها کودکان در سال اول زندگیشان به ندرت از مادرشان جدا می شوند. ریشه و منشأ این مرحله از رشد هر چه که باشد اضطراب جدایی برای والدین و کودک هر دو ناراحت کننده است.
علت اضطراب جدایی چیست؟
نکته مهم و آرامش بخش این است که اضطراب جدایی گذراست. شما می توانید کارهایی برای کنترل و مدیریت اضطراب انجام دهید. پس در این مقطع زمانی بهتر است سعی کنید به جای غصه خوردن از این حس شیرین و خوشایند که شما برای کودکتان مهمتر از هر کسی هستید لذت ببرید. سن وقوع اضطراب جدایی در کودک کودکان می توانند علائم اضطراب جدایی را از شش یا هفت ماهگی هم نشان دهند. اما برای بیشتر کودکان این اضطراب در فاصلهٔ ۱۰ تا ۱۸ ماهگی به اوج خود میرسد و تا سه سالگی هم میتواند ادامه یابد.
در بیشتر موارد اضطراب جدایی زمانی بروز می کند که شما کودک را ترک می کنید. تا به سر کار بروید یا در خارج از خانه کاری را انجام دهید. کودک شما می تواند اضطراب جدایی را شبها یعنی وقتی در رختخواب خوابانده شده است و شما در اتاق کناری هستید نیز تجربه کند. اضطراب جدایی معمولاً وقتی کودکان به دو سالگی می رسند کاهش پیدا میکند.
کودک را برای کنترل کردن نترسانید.
اگه بری بیرون میدزدنت. سگ تورو گاز میگیره. اگه گریه کنی، میگم… بیاد. یا فرزندتان حرفهای شما را باور نمی کند و اعتمادش به شما از بین خواهد رفت. یا حرفتان را باور میکند و ترس و وحشت و اضطراب و گاهی مبتلا به رفتارهای وسواس گونه مانند ناخن جویدن یا لکنت زبان خواهد شد.
