روشهای کنترل کودک چیست؟ چگونه فرزندمان را کنترل کنیم. آیا همیشه باید کودک را کنترل کرد یا کودک میتواند به خود کنترلی برسد؟ یکی از مهارتهایی که از کودکی باید برای آن سرمایه گذاری کرد و آن را در شخصیت کودک به ثبات رساند خود کنترلی است.
روشهای کنترل کودک چیست؟
مهارت خود کنترلی که برای رفع نیاز یک نیاز صبر کنیم تا به موقع انجام دهیم. این مهارت بطور ذاتی در ما وجود ندارد. ما به تدریج یاد گرفته ایم که روی هیجانات و تکانه ها و حرکات خود کنترل داشته باشیم. کودکانی که مهارت خود کنترلی دارند برای رسیدن به خواسته هایشان منتظر می مانند. این کودکان عواقب و نتایج حرفها و کارهایشان را قبل از انجام می دانند. تاثیر رفتار خود را بر دیگران می دانند. رعایت نوبت در صحبت کردن و رعایت صف در استفاده از وسایل عمومی بسیار در این کودکان دیده میشود.
والتر میشل روانشناس اجتماعی و استاد دانشگاه در یک مطالعه به این نتیجه رسید. که کودکانی که در چهار سالگی، خودکنترلی بیشتری دارند در آینده نمرات بهتری کسب می‌کنند. محبوبیت بیشتری در بین همسالان و معلمان خود دارند. کمتر احتمال دارد که دچار مشکلات سوءمصرف مواد شوند و همچنین در بزرگسالی درآمد بیشتری دارند.
بازی جهت خود کنترلی
کنترل خود منجر به انتخاب‌های خوب میشود و انتخاب‌های خوب نیز یکی از عناصر سازنده عزت نفس است. انجام بازیهای چراغ سبز چراغ قرمز که دارای دستورالعمل ها و پیروی کردن از الگو هاست که به شکل گیری خود کنترلی در کودک کمک میکند. بازی چراغ قرمز، چراغ سبز به این صورت است که وقتی به کودک گفته میشود چراغ سبز حرکت میکند و وقتی به او گفته میشود چراغ قرمز می‌ایستد.
روشهای اشتباه در کنترل کودک
دستورهای مبهم
دستورهایی هستند که برای کودک واضح و روشن نیستند. مثلا (بچه خوبی باش) یک دستور مبهم است. بهتر است مشخص و اختصاصی به آنها بگوییم چکار کنند. مثال: با اسباب بازیها با هم و آرام بازی کنید
دستورهای زنجیره ای
دستورهایی هستند که پشت سرهم به کودک داده می شود. کودک بعضی از آنها را فراموش می کند. مثل لباسهایت را بپوش. مسواک بزن، شانه کن و بیا صبحانه بخور. بهتر است دستورها را به بخشهای کوچکتر تقسیم کرده و هر کدام را جدا درخواست کنیم.
دستورهای پرسشی
مثال آیا دوست داری اتاقت را تمیز کنی؟ ممکن است با جواب «نه» روبرو شویم.
دستورهایی که به دنبالش دلیل و منطق آورده می شود
مانند زود باش اتاقت را مرتب کن. چون امشب مهمان داریم و من از خانه نامرتب عصبانی میشوم. ممکن است کودک دستور اصلی را فراموش کند بهتر است بگوییم امشب مهمان داریم و خانه نامرتب من را عصبانی می کند پس لطفا سریعتر وسایلت را جمع کن. پس آخرین جمله دستور مورد نظر است.
