مشکل جامعه مدرن ما اعم از ایرانی و غیر ایرانی این است که نظام ارزشی ندارند و یا خیلی کمرنگ است. در جوامع مثل ما بدتر است چون ما نظام ارزشی گذشته مان را رها کرده ایم و نظام ارزشی جدید هم نتوانستیم بسازیم.
مشکل جامعه مدرن ما
مهم ترین کار و فوری ترین کار برای دوام خانواده ایجاد یک نظام ارزشی است. در این حالت کودک هم احساس بهتری خواهد داشت چون دیگه می داند کجا خط قرمز است من باید بایستم. منتهی ارزش های ما نباید با مبانی علمی اثبات شده در تعارض باشد. ارزش ها نباید رشد را محدود کند. قالب باید اندازه و مناسب کودک باشد اگر قالب کوچک باشد شخصیت کودک کوچک شکل می گیرد و رشد نمی کند. اگر هم قالب بزرگتر باشد شخصیت کودک شکل نمی گیرد. این جاست که ما از علم کمک می گیریم. ارزش های ما هم، از سنت اصیل ما می آیند و پالایش می شوند. هم از علوم اثبات شده، گرفته می شوند و با هم ترکیب می شوند. ما دو تا عامل داریم یکی سنت و دیگری علم. از ترکیب این دو ارزش هایمان بیرون می آید.
در مهارت ها بچه ها تنبیه نمی شوند.
وقتی بچه ها از چهارچوب یا قالب ارزش ها بیرون نرفته اند که تنبیه ندارد بلکه مدیریت می شوند. اینجاست که مجازات می آید. اگر کودک داخل چهارچوب دچار اشتباه شود آن را مدیریت می کنیم. ولی اگر کودک از چهارچوب ارزش ها خارج شد، بازدارندگی است. لحظه ای با خودتان فکر کنید و خوب بررسی کنید و ببینید که کجاها بیشتر بچه هایتان را تنبیه کرده اید. متأسفانه بیشتر خشونت ها و تنبیه های ما در حوزه ی مهارت ها است. در حالیکه در حوزه مهارت ها اصلاً نباید خشونت و تنبیه باشد. بلکه باید مدیریت باشد. تنبیه مال ارزش ها است و به همین دلیل خیلی به ندرت باید اتفاق بیافتد. البته اگر زندگی ما ساختار ارزشی داشته باشد. ارزش ها شفاف و روشن باشند و پدر و مادر عامل به این ارزش ها باشند. خیلی کم به تنبیه نیاز خواهیم داشت.
در خانواده ایی که سفره ارزش است و زمانی که سفره پهن می شود. اول پدر و مادر می نشینند و غذا می خورند. اما در خانواده ایی که سفره ارزش ندارد مادر دایماً باید داد بزند. بابا غذا یخ کرد بیاین دیگه. یکی میاد یکی نمیاد یکی قهر میکنه و… . چون از اول در این خانواده سفره ارزش نبوده. من نمیگم خوبه یا بده اما وقتی ارزش خانواده ی شما مشخص نیست و بچه نمیاد که بشینه سر سفره، پس دیگه داد و بیداد نکنین.
استفاده ار تنبیه سازنده در تربیت
تنبیه و مجازات یک مهارت هستند تشویق هم یک مهارت است. باید یاد بگیریم اما در ذیل ارزش واقع شده اند. اگر ارزش را نشناسیم مهارت به دردمان نمی خورد. تنبیه، تشویق و مجازات ذیل ارزش ها ی احترام و مسؤلیت هستند. با توجه به این دو ارزش باید اتفاق بیفتد. حرمت ها حفظ شود. مسؤلیت ها انجام شود. من مسؤل تربیت فرزندم تا وقتی که کودک است، هستم. پس به مسئولیتم عمل می کنم و اگر تنبیه می کنم به دلیل مسئولیتی است که به عهده دارم. پدر شدم. مادر شدم.
با توجه به رعایت حرمت ها، در تنبیه نباید حرمتها بشکنند. احترام کودک و خانواده همه باید برقرار باشد. حال ببینیم وقتی تنبیه را ذیل دو ارزش احترام و مسؤلیت انجام می دهیم چه اتفاقی می افتد. تنبیه در این حالت سازنده است چون اصلاً تخریب ندارد. فحاشی و کتک و خشونت ندارد پس سازنده است. هدایت در مسیر رشد است. عزیزم از جاده داری دور میشی برگرد. ایجاد شخصیت مطلوب است. تنبیه سازنده در کودک اقتدار ایجاد می کند، و مهمترین مسئـله این است که کودک درون کنترل می شود. جهت فراگیری کنترل کودک درون میتوانید از مشاوره آنلاین و یا حضوری مرکز مشاوره روان نگاره در شمال تهران استفاده نمایید.
